okrucieństwo życia

Kolejna kłotnia z rana. Mam ich już dość. Zwłaszcza że jest to czasem pewnego rodzaju walka na słowa i...przemoc. Przyomina mi się dzieciństwo i w końcu w pewnym stopniu chyba wiem jak czuła się moja mama. Mam czasem wrażenie że jestem jakby w jej świecie z tamtych lat. Chociaż co czuła wie tylko ona.

Przez te awantury Mały płacze. Wydaje mi się że nawet się mnie boi. Nie chce ze mną siedzieć. Boję się. Nie chcę go stracić on jest jedyną osobą na tym świecie którą tak bardzo kocham.

Papieros-start..